Guy | Melvern Roy
- Voornamen
Melvern Roy
- Leeftijd
21
- Geboortedatum
1923
- Datum overlijden
13-10-1944
- Servicenummer
18005024
- Rang
Rifleman
- Regiment
Royal Ulster Rifles, 2nd Bn.
- Grafnummer
IV. D. 8.


Biografie
Roy, zoon van Melvern en Rachel May Guy (meisjesnaam Griffiths), werd geboren in 1923 en woonde in The Bungalow, Penrhiw, Risca Wales. Hij had een broer, Bernard Guy en een zus, Doreen Guy.
Hij werkte voor een transportbedrijf en zat drie jaar bij de Home Guard voordat hij zich aansloot bij D Company 2nd Battalion, Royal Ulster Rifles. Hij ging een week na D Day naar Frankrijk.
Militaire Carrière
Het bataljon nam deel aan de landingen op D-Day in juni 1944 en vocht in de Slag om Normandië, met name in Operatie Charnwood, waar ze de eerste Britse troepen waren die de stad Caen binnenvielen, waar eerder hevige gevechten hadden plaatsgevonden in een poging van de Britten om de stad te veroveren.
Van half juli tot half september bleven ze in Frankrijk, afwisselend in perioden van gevechten en perioden van rust en training.
Op 16 september maakten ze de lange reis van hun laatste basis in Frankrijk in Hacqueville naar Naast bij Soignes in België. In het Oorlogsdagboek staat “van Albert tot Mons stonden de straten van de steden vol met mensen die ons een warm welkom heetten en ons fruit gaven. Op sommige plaatsen maakte de menigte die samenkwam het moeilijk voor het konvooi om erdoor te komen”. De volgende dag reden ze nog eens 112 kilometer verder naar Kolis in de buurt van Lille St Hubert. Opnieuw “verwelkomden juichende mensenmassa’s ons in elke stad en elk dorp en overhandigden ons koffie en meer fruit”.
Op 18 en 19 september was het bataljon betrokken bij het uitbreiden en verstevigen van het bruggenhoofd over het Scheldekanaal dat al door de 50 Divisie was gemaakt.
Op 21 september staken ze vanuit België Nederland binnen bij Maarheeze, waar ze tot de 24ste rustten voordat ze verder trokken naar Deurne op de 15de, Bakel op de 29ste, Beers op 1 oktober en vervolgens Cuijk op 2 oktober. Ze bleven tot 11 oktober in de buurt van Cuijk, waar ze wat beschietingen meemaakten maar ook training en ontspanning kregen. Het Oorlogsdagboek meldt dat “Het voetbalteam van het bataljon speelde tegen een plaatselijke Elf in Beers, waarbij ons team een gemakkelijke overwinning behaalde met 5 doelpunten tegen 1. De wedstrijd werd bekeken door een groot aantal toeschouwers & de band kreeg een luid applaus toen ze tijdens de pauze en na de wedstrijd speelden.”
Lees hier een uitvoerig verslag over 8 oktober 1944, de dag van deze wedstrijd, verteld na de oorlog door de zoon van Sergeant Reginald Hammersley die meespeelde en zelf de oorlog overleefde.
Op 12 oktober verplaatste het bataljon zich ongeveer 10 kilometer ten zuiden van Cuijk via Haps, St Hubert en Wanroij naar de buurt van Sint Anthonis. Er werd besloten dat de 3de Britse Infanterie Divisie, waar het Bataljon deel van uitmaakte, het bosrijke gebied tot Venray en mogelijk verder zou ontruimen. De rol van het bataljon was om de brigade aan te voeren met de bedoeling het grote bos ten zuidwesten van Overloon te veroveren en te ontruimen.
De volgende dag marcheerden ze daarom vanuit Sint Anthonis zuidwaarts en het initiatief begon om 09.00 uur. Ze hadden een paar slachtoffers toen ze het open terrein overstaken, maar hadden meer dekking toen ze eenmaal in het bos waren. Het bos gaf echter zijn eigen problemen, want het varieerde in dikte, de paden er doorheen waren zacht en zanderig en de paden en bossen op de kaart leken weinig op de paden en bossen op de grond. Het grootste deel van de vijand had echter het bos verlaten en tegen 18.00 uur bereikten ze hun beoogde positie. Tanks konden niet helpen omdat ze de infanterie niet door het bos konden volgen. Er konden zelfs geen voertuigen de voorste compagnieën bereiken omdat de sporen niet mijnenvrij waren gemaakt, dus moesten voedsel, water, dekens en mantels naar de compagniesposities worden gemanoeuvreerd door estafettes van werkgroepen. Ze moesten zich ook ingraven – dus die nacht werd er weinig geslapen. Het was op deze dag dat Melvern Roy Guy sneuvelde door inslag van mortiervuur. Hij werd begraven samen met 5 van zijn kameraden in een veldgraf in de Helderse Bossen.
Op 29 mei 1947 werd hij herbegraven op de oorlogsbegraafplaats in Overloon.
Roy Guy en Stanley Grey, zijn zwager die diende bij het 33 rd Field Regiment Royal Artillery, hebben elkaar nog wel ontmoet in de omgeving van Overloon toen beide regimenten daar waren. Dat is een mooie gedachte.
Nasleep
De krant South Wales Argus berichtte dat zijn ouders een brief ontvingen van zijn luitenant, die schreef dat Rifleman Guy vanaf het begin van hun opmars door Frankrijk bij zijn peloton was geweest en dat ze hem allemaal misten, als soldaat en als vriend. “Hij vocht goed tot het einde en is een groot verlies voor het peloton,” voegde de brief toe.
De Argus meldde verder “Zijn zwager, Gunner Stanley Grey RA die voor de tweede keer in deze oorlog naar Frankrijk ging op D Day, heeft Rifleman Guy’s graf in Nederland gezien en zegt dat het goed verzorgd is en bedekt met witte bloemen.”
Op zijn grafsteen staat, vertaald in het Nederlands: “Altijd attent, bereid en vriendelijk, wat een mooie herinnering liet hij achter.”
In de familie was een foto van een bezoek van Roy’s vader en zwager Stanley Grey die wilden zien waar hij begraven lag. Wat zij zich daarvan herinneren is dat rondom alle bomen waren opgeblazen en dat grote artilleriestukken er omheen lagen.
De zoon van Stanley, Philip Grey die in Nieuw Zeeland woont, bezocht zijn graf in 1979. “Het brak mijn hart, langs al die rijen te lopen”.
Achternicht Wendy Hale herinnert zich het verhaal van haar moeder Lorraine, de dochter van Doreen Guy, dat Melvern een porseleinen pop voor haar mee naar huis genomen zou hebben uit Duitsland. Hij moet op een gegeven moment weer thuis zijn gekomen, want ze had de pop tot ze trouwde en toen werd ze doorgegeven aan een ander familielid. Lorraine was 2 jaar oud toen hij sneuvelde.
Brieven naar huis
Tijdens zijn verblijf in Frankrijk en Nederland schreef Roy een aantal brieven aan zijn ouders, die door zijn familie worden bewaard. Roy’s vriend, Rifleman V. McCormack heeft kort na Roy’s overlijden een brief naar zijn ouders gestuurd. Wendy Hale, zijn achternicht, heeft de brieven uitgeschreven. Lees ze hier:
Brief aan zijn ouders 15 Juli 1944
Brief aan zijn ouders 1 Augustus 1944
Brief aan zijn ouders 10 September 1944




















Bronnen en credits
Risca branche of the British Legion
https://www.facebook.com/riscabritishlegion
Wendy Hale achternicht van Roy
Philip Grey, neef van Roy
Research Anny Huberts