Ellis | Roland Hubert Wyburne
Biografie
Kapitein Roland Hubert Wyburn Ellis werd op 30 juni 1913 geboren in Cookham Dean, Berkshire, als zoon van Bertram en Winifred Ellis. Hij had een oudere zus Mollie Keele en een jongere broer Desmond. Ze groeiden op in een groot landhuis, omdat hun vader al vroeg met pensioen ging als succesvol zakenman in Londen.
Hij werd opgeleid aan Temple Grove, een kostschool in Sussex, voordat hij naar Rugby School in Warwickshire ging.
Op de Rugby School was hij een begenadigd rugbyspeler en ook een uitstekend hardloper voor de schoolteams. Op 14-jarige leeftijd bespeelde hij het orgel van de schoolkapel voor de 800-koppige congregatie. Hij was de jongste jongen ooit die dat deed. Daarna ging hij naar Trinity College, Cambridge University waar hij uitblonk als organist en een MA en Law Degree behaalde. Hij ging naar Parker Garrard, een advocatenkantoor en werd een erkend en gerespecteerd advocaat. Hij bespeelde het orgel in de Lawyer’s London Chapel.
MILITAIRE CARRIÈRE
Roland ging als officier bij het Inns of Court Regiment, voordat hij in 1942 na de terugtrekking uit Duinkerken bij het 15/19e The Kings Royal Hussars in Yorkshire ging. Het regiment werd hervormd in Noord-Engeland, waar hij assistent-adjudant was.
Oorspronkelijk werd dit regiment in april 1922 gevormd als het 15/19e Hussars door het samenvoegen van het 15e King’s Hussars met het 19e Royal Hussars. Dit maakte deel uit van een algemene vermindering van de Britse cavalerie in de nasleep van de Eerste Wereldoorlog (1914-18).
De nieuwe eenheid diende in Egypte, India en Engeland gedurende de jaren 1920 en 1930. In 1932 en 1933 erfde het de twee koninklijke voorvoegsels van de titels van zijn voorgangers. Later sloot het zich aan bij het Royal Armoured Corps in 1939.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog (1939-45) diende het regiment bij de British Expeditionary Force, maar verloor al zijn pantservoertuigen tijdens de Slag om Frankrijk (1940) en de evacuatie uit Duinkerken. In december 1940 werd een groep van het regiment losgemaakt om een nieuwe eenheid te vormen, de 23e Hussars.
Het 15e/19e diende vervolgens in het Verenigd Koninkrijk bij de 9e Pantserdivisie totdat het een verkenningseenheid werd in Normandië in augustus 1944. Het werd toegevoegd aan de 11th Armoured Division en vocht zich vervolgens een weg naar Duitsland, waar het deel uitmaakte van de geallieerde bezettingsmacht.
Op 27-jarige leeftijd werd Roland al snel bevorderd tot kapitein voordat het regiment in 1944 in Frankrijk landde. Hij werkte korte tijd als verbindingsofficier bij de divisie van generaal Sir Brian Horrocks voordat hij terugkeerde naar het regiment als assistent-adjudant bij het 15/19e The Kings Royal Hussars. Deze post betekende dat hij close werd met de Regimental Sergeant Major (RSM) Peggy O’Neil, die net als hij een geweldig hardloper was. Hij speelde piano tijdens concerten wanneer het regiment teruggetrokken werd van de frontliniegevechten in Frankrijk, België en Nederland.
In augustus 1944 keerde hij terug naar zijn regiment en werd benoemd tot 2e in Command van B Squadron. Op 25 september trok het regiment Sint Anthonis in Nederland binnen, komende uit de omgeving van Eindhoven en Gemert. Nadat het regiment Sint Anthonis heroverd had met het 4e Bataljon King’s Shropshire Light Infantry Regiment werd besloten om het B Squadron verder naar het oosten te verplaatsen. Op 27 september, tijdens een reorganisatie en een aanval op Stevensbeek, raakte een verdwaalde mortierbom de koepel van Roland’s tank en doodde hem net voor de Radioweg. RSM Peggy O’Neil bracht hem naar een boomgaard van de familie Van Sambeek in de Molenstraat, Sint Anthonis, waar hij tijdelijk werd begraven.
Daarna werd hij op verzoek van zijn familie herbegraven op het kerkhof van de katholieke kerk in Sint Anthonis. Zijn broer, majoor Desmond Ellis, was bij het 1e Bataljon Middlesex Regiment in Deurne toen Lt Kolonel Anthony Taylor hem over de dood van zijn broer vertelde. Hij kreeg verlof om naar Sint Anthonis te gaan en zag Kolonel Anthony Taylor en zijn broer’s officieren die met hem gediend hadden. Hij werd naar burgemeester Goosens gebracht, die regelde dat hij op het plaatselijke kerkhof begraven kon worden, wat de wens van zijn moeder was. Het kerkhof werd de laatste rustplaats van Roland, naast de drie andere militairen die er begraven liggen: Lance Corporal Maurice Lock, Lieutenant John Wilson en Lieutenant/Colonel David Silvertop.
Nasleep
De familie Ellis waardeert drie generaties van de familie Goosens zeer voor het verzorgen van Roland’s graf en wiens neef Roland in contact staat met de kleinzoon van de burgemeester, Tonny Goosens.
Majoor Desmond Ellis hield contact met burgemeester Goosens en na zijn overlijden met Martin Goosens.
In 1966 sloot neef Roland, de zoon van majoor Desmond Ellis, zich aan bij het regiment van zijn oom en diende in Duitsland, Cyprus en Libië. Op zijn reizen naar Duitsland zag hij Martin en Thea regelmatig, en na hun overlijden heeft Tonny Goosens op geweldige wijze contact gehouden met Roland in Nieuw-Zeeland. Na vier jaar als Short Service Officer diende Roland 20 jaar als AER-officier bij het 15/19e King’s Royal Hussars. AER staat voor Army Emergency Reserve (noodreserve van het leger), die ergens na WO2 werd opgericht zodat Regimenten voormalige officieren konden aanstellen om opnieuw bij hen te dienen voor ongeveer een maand per jaar. Deze officieren vielen dan in waar nodig in het regiment, wat Roland in die 20 jaar naar Duitsland, Cyprus en Denemarken bracht. Ze konden ook worden opgeroepen om meestal in Brigade-, Divisie- of Korpshoofdkwartieren te dienen tijdens oorlogen zoals de Golfoorlog of andere dergelijke problemen.
Roland en zijn vrouw vlogen naar Sint Anthonis voor de 75e herdenkingen in 2019, waarvoor ze voor altijd dankbaar zullen zijn voor de manier waarop de burgemeester en de mensen van het dorp voor hen zorgden. De ingelijste oorlogsmedailles van zijn oom Roly werden aan de gemeente Sint Anthonis gegeven als dank voor alles wat ze hadden gedaan. Onlangs stuurde Tonny Goosens een foto van de plek aan de Radioweg waar Roland Ellis om het leven kwam. De lokale bevolking heeft een fietstocht van 32 km uitgezet en plaatste kruizen op de plekken waar de gesneuvelden omkwamen om hen te herdenken.
