Lewis | William Henry
William Henry Lewis sneuvelde op 15 oktober 1944 in de buurt van Overloon. Hij was toen 34 jaar oud. Hij was een Lance Corporal in het2e Bataljon van de Royal Ulster Rifles (dienstnr. 5726309). Hij werd aanvankelijk begraven op Begraafplaats Helderse Bossen, Overloon en op 29 mei 1947 bijgezet in graf IV. D. 7. op de CWG Begraafplaats Overloon. De inscriptie op zijn graf luidt: “Rust in vrede niet vergeten”.
Militaire carrière
William werd op 6/2/1939 gekeurd voor het leger en werd op 8/2/1940 gemobiliseerd. Ten tijde van zijn aanmelding werkte hij als keukenhulp. Hij uitte de wens om bij het Dorset Regiment te gaan, maar werd in eerste instantie ingelijfd bij het Queen’s Royal Regiment (West Surrey). Hij schijnt te zijn overgeplaatst naar het2e Bataljon van de Royal Ulster Rifles op 30/8/1943.
Dit bataljon nam deel aan de landingen op D-Day in juni 1944 en vocht in de Slag om Normandië, in het bijzonder in Operatie Charnwood waar ze de eerste Britse troepen waren die de stad Caen binnenvielen, waar eerder hevige gevechten hadden plaatsgevonden in de Britse poging om de stad te veroveren.
Van half juli tot half september bleven ze in Frankrijk, afwisselend in perioden van gevechten en perioden van rust en training. Toen ze op 27 juli in Troarn in Frankrijk waren, werd echter gemeld dat beschietingen in de vroege ochtend vier slachtoffers hadden gemaakt. Een slachtofferrapport gaf aan dat Rifleman W. Lewis van de Royal Ulster Rifles gewond was geraakt, maar in dienst bleef. Hij zal op een bepaald moment na deze tijd bevorderd zijn tot Lance Corporal.
Op 16 september maakten ze de lange reis van hun laatste basis in Frankrijk in Hacqueville naar Naast bij Soignes in België. Het Oorlogsdagboek vermeldt dat “van Albert tot Bergen mensen ons hartelijk welkom heetten in de straten van de steden en ons fruit gaven. Op sommige plaatsen maakte de menigte die samenkwam het moeilijk voor het konvooi om erdoor te komen”. De volgende dag reden ze nog eens 112 kilometer verder naar Kolis in de buurt van Lille St Hubert. Opnieuw “verwelkomden juichende mensenmassa’s ons in elke stad en elk dorp en overhandigden ons koffie en meer fruit”.
Op 18 en 19 september was het bataljon betrokken bij het uitbreiden en verstevigen van het bruggenhoofd over het Scheldekanaal dat al door de 50 Divisie was gemaakt.
Op 21 september staken ze vanuit België Nederland binnen bij Maarheeze, waar ze tot de 24ste rustten voordat ze verder trokken naar Deurne op de 15de, Bakel op de 29ste, Beers op 1 oktober en vervolgens Cuijk op 2 oktober. Ze bleven tot 11 oktober in de buurt van Cuijk, waar ze wat beschietingen meemaakten maar ook training en ontspanning kregen. Het Oorlogsdagboek meldt dat “Het voetbalteam van het bataljon speelde tegen een plaatselijke Elf in Beers, waarbij ons team een gemakkelijke overwinning behaalde met 5 doelpunten tegen 1. De wedstrijd werd bekeken door een groot aantal toeschouwers & de band kreeg een luid applaus toen ze tijdens de pauze en na de wedstrijd speelden.” Tijdens deze periode werd er veel gesproken over regen en wind.
Lees hier een uitvoerig verslag over 8 oktober 1944, de dag van deze wedstrijd, verteld na de oorlog door de zoon van Sergeant Reginald Hammersley die meespeelde en zelf de oorlog overleefde.
Op 12 oktober verplaatste het bataljon zich ongeveer 10 kilometer ten zuiden van Cuijk naar de buurt van St Anthonis. Er werd besloten dat de 3de Britse Infanterie Divisie, waar het Bataljon deel van uitmaakte, het bosrijke gebied tot Venray en mogelijk verder zou ontruimen. De rol van het bataljon was om de brigade aan te voeren met de bedoeling het grote bos ten zuidwesten van Overloon te veroveren en te ontruimen. De volgende dag marcheerden ze daarom vanuit St Anthonis zuidwaarts en het initiatief begon om 09.00 uur. Ze hadden een paar slachtoffers toen ze het open terrein overstaken, maar hadden meer dekking toen ze eenmaal in het bos waren. Het bos gaf echter zijn eigen problemen, want het varieerde in dikte, de paden er doorheen waren zacht en zanderig en de paden en bossen op de kaart leken weinig op de paden en bossen op de grond. Het grootste deel van de vijand had echter het bos verlaten en tegen 18.00 uur bereikten ze hun beoogde positie. Tanks konden niet helpen omdat ze de infanterie niet door het bos konden volgen. Er konden zelfs geen voertuigen bij de voorste compagnieën komen omdat de sporen niet mijnenvrij waren gemaakt, dus moesten voedsel, water, dekens en mantels naar de compagniesposities worden gemanoeuvreerd door estafettes van werkgroepen. Ze moesten zich ook ingraven – dus die nacht werd er weinig geslapen. Overdag waren er niet veel slachtoffers gevallen en deze weinige werden voornamelijk veroorzaakt door mortiervuur.
Op 14 oktober bleef het bataljon in positie terwijl de 2 Lincolns doorkwamen en een aanval uitvoerden op bossen 500 meter naar het zuiden. Een groot deel van de dag werd besteed aan het uit het zand trekken van vrachtwagens die tijdens de verplaatsing van de vorige avond waren vastgelopen. De voorste compagnieën konden in kleine aantallen tegelijk terugkeren naar het verste punt dat het transport kon bereiken, wat het vooruit manoeuvreren van het voedsel bespaarde.
Onder dekking van de duisternis die nacht trokken de A&C compagnieën het bos in om de Lincolns te helpen het te behouden gedurende de nacht en de volgende dag. Helaas landde er net toen de A coy het bos inging een salvo van een Nebelwerfer recht onder hen. Het doodde 2 mannen en verwondde er nog eens 10.
Het bataljon bleef de volgende dag, 15 oktober, tot na zonsondergang op dezelfde posities. Alle posities van de compagnieën werden gedurende de dag beschoten en beschoten. Na zonsondergang verplaatsten het hoofdkwartier van het bataljon en de overgebleven compagnieën zich naar posities in het bos van Lincolns en groeven zich in voor de nacht. Het was op deze dag dat William Henry Lewis in de strijd sneuvelde.
De geschiedenis van het bataljon geeft het volgende verslag van zijn dood: “Diende in D Company en raakte dodelijk gewond door granaatscherven op zondag 15 oktober 1944 bij Overloon; hij was 35 jaar oud. De zoon van Alfred en Louisa Walton Lewis uit Bermondsey, Londen. Hij ligt begraven op Overloon War Cemetery, graf IV.D.7.”
Familie achtergrond
William Henry Lewis was de zoon van William Henry Lewis en Louisa Dennis die in 1909 in Bermondsey, Londen trouwden. William (Snr) en Louisa waren beiden geboren in 1885 in Bermondsey. Ze kregen de volgende vijf kinderen, allemaal geboren in Bermondsey: William Henry op 23/1/1910, Louisa in 1911, Susannah in 1912, James op 21/1/1914 en Alfred in 1915, hoewel Alfred kort na de geboorte overleed.
In 1911 woonden William en Louisa op 66 Leroy Street, Bermondsey met hun eerste twee kinderen, William en Louisa. William (Snr) werkte als schilderarbeider.
William Henry Lewis (Snr) sneuvelde echter op 10/6/1916 in Frankrijk of Vlaanderen terwijl hij diende bij het6e Bataljon van het Bedfordshire Regiment en wordt herdacht op het Thiepval Memorial in Frankrijk. Alle vier overlevende kinderen werden vermeld in zijn militaire dossier. Ze waren allemaal jonger dan 7 jaar toen hij stierf. Veel papieren met betrekking tot zijn dood, de condoleancebrief van de koning, zijn medailles en zijn WW1 Memorial Death Plaque zijn nog steeds in het bezit van de nakomelingen van zijn vrouw.
In juni 1921 woonde Louisa in Leroy Street 84. Ze werkte als fabrieksarbeidster voor E. Lazenby & Son Potted Meat Manufacturers. Haar vier overlevende kinderen waren bij haar. Haar moeder, Louisa Dennis, weduwe en 63 jaar oud, woonde bij haar en ze hadden op dat moment een 34-jarige getrouwde vrouw bij zich, Susan Andrews.
Louisa Lewis trouwde eind 1921 in Southwark met Alfred W. Walton.
Alfred W. Walton was de zoon van William en Sophia Caroline Walton. In juni 1921 was hij alleenstaand en woonde bij zijn ouders op 53, Ladywell Park, Lewisham. Hij was geboren op 23/4/1889 in Brockley, Londen en werkte als schilder & decorateur voor de heren H & J Taylor, Builder & Decorators enz.
Louisa kreeg nog drie kinderen met Alfred, allemaal weer in Bermondsey: Alfred op 5/2/1924, Annie L. op 14/6/1925 en Arthur J. Walton in 1927. Arthur stierf echter in 1928.
Men denkt dat Louisa’s dochters uit haar eerste huwelijk in de jaren 1930 trouwden. Louisa (Jnr) trouwde met William Shenstone in 1933 in Southwark en Susannah trouwde met Charels H. Parker in 1936 in Deptford.
In september 1939 woonden Alfred en Louisa Walton in 25 Allotments, Dermody Road, Lewisham. Alfred werkte nu als Builder & Handy Man, maar was op dat moment werkloos. Het lijkt er echter op dat vier van Louisa’s kinderen: William en James Lewis en Alfred en Annie Walton (Jnr), woonden op 64 Crosby Row, Bermondsey in het huishouden van Alfred en Annie Walton. William Lewis werkte als portier, James Lewis werkte als timmerman en Annie Walton werkte als naaister. De relatie tussen deze Alfred Walton en Alfred W. Walton is niet bekend. Deze Alfred Walton is geboren op 24/11/1888 dus net een paar maanden ouder dan Alfred W. Walton. Hij werkte als bezorger. Annie Walton werd geboren op 21/4/1886.
Helaas stierf William Henry Lewis op 15/10/1944 in de buurt van Overloon. In zijn testament dat hij op 10/6/1944 schreef, liet hij zijn moeder, mevrouw L. Walton van 25 Major Road, Bermondsey al zijn bezittingen en effecten na.
In WO 2 diende zijn broer James Lewis bij de Royal Artillery en zijn halfbroer Alfred Walton bij de Royal Navy, beiden overleefden de oorlog.
Louisa Walton’s man, Alfred Walton, stierf in 1967 in Lewisham. Louisa zelf overleed op 3/3/1974 in Braintree, Essex.
Voetbalteams
Samenstelling voetbalteam Royal Ulster Rifles
Rfm. Robinson, Rfm. Sleafer, Sgt. Hammersley, Capt. Alexander, Sgt.-Inst. Bell, Rfm. Ferrie, Sgt. Rafelli, Rem. Worton, Rfm. Pearce, Lt. Rapkins, Lc. Nesbitt
Samenstelling voetbalteam VIOS I Beers
M. Huberts, A. Thijssen, M. Terburg, G. Derks, A. Cuppen, N. Peters, A. v.d. Lockant, M. Derks, H. Kerstens, H. Ebben, R. Hermanussen Capt.
