Cannings | Frances Charles
Biografie
Francis Charles Cannings sneuvelde in de strijd op 5 oktober 1944 in de omgeving van Overloon. Hij was toen 20 jaar oud. Hij was soldaat in het 2e Bataljon van het Lincolnshire Regiment (dienstnr. 5193748). Hij werd aanvankelijk begraven op het Dorpsplein, Haps en op 18 juli 1946 bijgezet in graf I.D.2 op de CWGC begraafplaats Overloon. De inscriptie op zijn graf luidt “Je leeft altijd in onze herinnering, geliefde zoon en broer”.
2e Bataljon Lincolnshire Regiment
Dit bataljon nam deel aan de landingen op D-Day in juni 1944 en was daarna betrokken bij de hele campagne in Normandië, waar het deelnam aan Operatie Charnwood en Operatie Goodwood.
Ze bleven tot 15 september in Normandië. Daarna namen ze deel aan de opmars door België en Nederland met als doel de luchtlandingstroepen te ondersteunen die betrokken waren bij Operatie Market Garden die uiteindelijk niet volledig slaagde na het mislukken van de inname van de brug bij Arnhem eind september.
Op 16 en 17 september trok het bataljon België binnen in de buurt van Mons. Ze ontdekten dat de burgerbevolking erg enthousiast was, vooral in het gebied van de Belgische grens. Ze deden toen mee aan de poging het Scheldekanaal over te steken waar alle bruggen door de vijand waren opgeblazen. Ze slaagden samen met andere regimenten in deze moeilijke taak ondanks de tegenstand en op 19 september was er een brug klaar. Het bataljon trok op 20 september verder naar Achel waar alle rangen onder dekking konden slapen en de volgende dag naar Hamont waar ze tot 25 september bleven terwijl de 11 Pantserdivisie Deurne in Nederland innam. Het bataljon trok die dag naar Deurne en nam het over van de 11 Pantserdivisie met het 2e bataljon Royal Ulster Rifles. Ze bleven in dit gebied en raakten soms in gevecht met de vijand die zich aan de oostkant van een kanaal bevond. Op 29 september trokken ze noordwaarts naar Milheeze en vervolgens op 1 oktober naar Haps. Eén compagnie trok de volgende dag oostwaarts naar Oeffelt met als doel het gebied ten westen van de Maas vrij te maken van kleine vijandelijke groepen. Het bataljon bevond zich nu binnen 6 kilometer van de Duitse grens. Andere compagnieën waren de volgende dagen om beurten in Oeffelt. In de nacht van 4 op 5 oktober hoorden patrouilles van de voorste compagnieën bewegingen van motortransporten ten oosten van de rivier. Een patrouille van de “A”-compagnie kwam in contact met de vijand die de rivier was overgestoken. De vijand werd aangevallen en twee militairen geraakt. De patrouille leed echter twee slachtoffers – 1 gewone rang gedood en 1 gewond. De man die gedood werd was vermoedelijk Francis Charles Cannings.
Hij werd begraven op het dorpsplein in Haps. In oktober 1944 werden daar ook drie andere Britse soldaten begraven. Het waren zijn kameraden Wilfred Rigby en Warren James Harris, beiden van het 2e Bataljon Lincolnshire Regiment, en Jack Arthur Maddock Longhurst van het 7e Hampshire Regiment. De graven van deze soldaten werden liefdevol onderhouden door de inwoners van het dorp Haps en er werden regelmatig bloemen neergelegd.
Alle vier werden ze op 18 juli 1946 naast elkaar begraven op de oorlogsbegraafplaats van Overloon.
Familie van Francis
Francis was de zoon van Edward Charles en Ethel Mary Cannings uit Axminster, Devon.
Edward Charles Cannings (bekend als Charles) was in 1922 in Axminster getrouwd met Ethel Mary Critchell. Ze kregen twee kinderen: Francis Charles op 20/10/1923 en Michael E op 20/6/1926.
In september 1939 woonden Charles en Ethel op 115 Whitstone Road, Shepton Mallet, Somerset. Charles was een inspecteur van de spoorwegen. Hun zoon Michael was er wel, maar Frank niet. Ethels 7 jaar oude neefje James Lawrie (geboren 13/10/1931) was er ook.
In september 1939 woonde Frank bij zijn oom en zijn vrouw, Herbert (bekend als Jack) en Nora Cannings, op Third Avenue 35, Denville, Havant, Hampshire. Jack was een slagersmanager en Frank werkte als slagersleerling.
Vreemd genoeg werd de geboortedatum van Frank in 1939 opgegeven als 20/10/1922 in plaats van 1923. Dit kan een eenvoudige vergissing zijn geweest, maar het kan ook te maken hebben met een familieverhaal waarin staat dat Frank probeerde dienst te nemen toen hij nog te jong was, maar werd ontdekt en naar huis gestuurd. Een Francis Charles Cannings met dienstnummer 1827728 probeerde inderdaad in 1941 bij de Royal Artillery te komen, maar er is een verwijzing dat dit op 12/8/1941 werd geannuleerd. Het schijnt echter dat hij bij zijn tweede poging in het leger kwam, terwijl hij nog minderjarig was, door zich aan te melden als hoornblazer. De meeste familieleden werkten voor de spoorwegen en hadden dus een vrij beroep. Als slagersleerling werd hij niet beschermd, maar hij was vastbesloten om te dienen, wat zijn vader ook voelde of zei.
Helaas sneuvelde hij op 5 oktober 1944 in de strijd.
Francis’ broer, Michael E Cannings trouwde in 1950 met Joan Selway in Bristol. Ze kregen twee kinderen, Paula J Cannings in 1955 en Heather M Cannings in 1958, allebei geboren in Bristol.
Charles Cannings overleed in 1979 in Axminster en Ethel in 1983 in de buurt van Bristol.
Michael E Cannings overleed in 1981 in Bristol.
Familie van Francis’ vader
Edward Charles Cannings was de zoon van Emanuel Edward Cannings en Anna Martin die in 1893 in het district Shaftsbury in Dorset waren getrouwd. Emanuel was geboren op 19/10/1865 in Gillingham, vlakbij Shaftsbury in Dorset terwijl Anna was geboren op 11/7/1869 in Stour Provost in Dorset dat net ten zuiden van Gillingham ligt. Ze kregen de volgende elf kinderen Margaret Alice 1894, Gertrude Anna 1895, (Edward) Charles 21/1/1897, Elsie May 1898, George Henry 1900, Frank 1902, Reginald 1903, Dorothy Ellen 1905 (bekend als Nell), Herbert John 1907 (bekend als Jack), Florence Mary 1910 (bekend als Gwen) en (Frederick) William 1911. Verschillende van hen gaven er de voorkeur aan om bij hun tweede naam genoemd te worden.
In 1901 woonde Anna Cannings in Shaftesbury Road, King’s Court Lane, Gillingham, hoewel Emanuel daar niet aanwezig was. Bij haar waren haar eerste vijf kinderen die daar allemaal geboren waren en ook haar weduwe-schoonvader, George Cannings, 68 jaar oud. George bleef tenminste tot 1921 bij hen wonen. Hun volgende vier kinderen werden geboren in Misterton dat tussen Yeovil en Axminster in Somerset ligt tussen 1902 en 1907, wat suggereert dat ze daar toen woonden. In 1911 woonden Emanuel en Anna op 10 Hillhead Terrace, Axminster, waar ze bleven wonen.
Emanuel was een spoorweginspecteur, in 1921 meer specifiek als een permanent weginspecteur voor London & South West Railways en ging in 1939 met pensioen. Hun eerste twee kinderen (Margaret Alice en Gertrude Anna) lijken het huis al in 1911 te hebben verlaten en trouwden allebei in 1919. De overige kinderen waren echter nog tot minstens 1921 bij hun ouders. Edward Charles werkte in 1911 als boodschapper, maar in 1921 was hij arbeider bij de L&SW Railway. In 1921 werkte Elsie als huishoudster (maar zonder werk); Frank werd beschreven als Soldier on Furlough; Reginald was een Porter bij de L&SW Railway en John was een Book Stall Lad voor Messrs W H Smith & Son op het station van Axminster.
In 1939 woonde alleen Nell Cannings nog met haar ouders op Hillhead Terrace. Bij hen woonde Frederick Ellis, geboren op 4/7/1907 en werkzaam als Creeler in de Carpet Factory – hij beheerde de rekken waar de spoelen garen in werden bewaard. Hij trouwde later dat jaar met Nell en ze woonden daar de rest van hun leven.
Anna Cannings overleed in 1948 en Emanuel E Cannings in 1953, beiden in Axminster.
De familie van Francis’ moeder
Ethel Mary Critchell was de dochter van Benjamin Richard Critchell en Agnes Laura Robbins die in 1893 in Dorchester, Dorset waren getrouwd. Benjamin was in 1871 geboren in Dorchester en Agnes in 1873 in Colyton, vlakbij Axmouth in Devon. Ze hadden twee kinderen: Edward Thomas op 29/4/1894 in Bridport, Dorset en Ethel Mary op 3/8/1896 in Fordington, Dorset. Uit een gevangenisregister blijkt echter dat er op 16 augustus 1901 een arrestatiebevel werd uitgevaardigd voor Benjamin Richard Critchell wegens verwaarlozing van zijn vrouw en kinderen. In dat jaar woonde Agnes met haar twee kinderen op 26, Alington Road, Dorchester. Er werd vermeld dat haar man machinist was, maar afwezig was.
In 1911 woonde Agnes in Willhayes Cottages, Axminster, Devon. Ze werd vermeld als weduwe. Er was een derde kind, Lavinia Irene Hyacinth Critchell, geboren in 1909 in Axminster, die bij de familie bekend stond als Irene. Agnes had ook een weduwnaar in huis genomen: George William Clarke, een 44-jarige cowboy geboren in Seaton in Devon. De zoon van Agnes, Edward, werkte als arbeider. Ten tijde van de geboorte van Irene werkte Agnes als kleermaakster.
Agnes trouwde voor de tweede keer in 1917 in Axminster. Haar man was William Barrell, geboren 24/12/1862. In 1939 woonden ze waarschijnlijk in Cadogan House 71, Chelsea, Londen. William werkte als Commercial Clerk. Ze overleed in 1948 in Wokingham, Berkshire.
In 1921 woonde Ethel in West Street, Axminster. Ze was een bediende in het huishouden van William Edwin Goldsmith Potter en zijn vrouw Kathleen. Hij was een woninginrichter en Kathleen en hun 21 jaar oude dochter Dorothy Banks waren assistenten in het bedrijf van Sulby Potter, woninginrichter.
Edward Thomas Critchell diende in het leger in WO1 van 1914 tot 1920. Hij schijnt aanvankelijk te hebben gediend als soldaat in het Welsh Regiment (nr. 38859), daarna als soldaat in het Labour Corps (nr. 361735) en daarna als korporaal in het Welsh Regiment Territorial Force (nr. 3947695). In een artikel in de Somerset County Herald en Taunton Courier van 08 juni 1946 stond echter dat Edward Thomas Critchell (52), tijdelijk postbode in 17 Chandos Street, Bridgewater een boete van £ 10 kreeg voor het stelen van postpakketten. Er werd verklaard dat alleen zijn goede karakter en zijn staat van dienst in het leger hem hadden behoed voor een gevangenisstraf. Zijn verdediging wees erop dat hij in beide wereldoorlogen had gediend en in 1942 als ongeschikt werd ontslagen, waarbij zijn papieren “zeer goed” luidden. Hij had grote huiselijke problemen gehad, was zwaar beproefd en wachtte op een ziekenhuisopname om een zware operatie te ondergaan. Er waren geen eerdere veroordelingen. Hij was zijn baan kwijtgeraakt en was voor geen enkel beroep gekwalificeerd. Edward trouwde in 1949 in Bridgewater met een weduwe, Hilda I Stockham. Hij stierf in 1974 in Taunton.
Irene Lawrie trouwde met John Elder Lawrie en kreeg een zoon, James John Henry Lawrie op 13/10/1931 terwijl ze op 33 Queen Street Devonport woonde. John Elder Lawrie was onderofficier Steward bij de Royal Navy aan boord van HMS Charybdis. Hij werd geboren op 5/1/1904 in Leith in Schotland maar stierf in oorlogsdienst op 23/10/1943. Irene Lawrie overleed op 30/6/1993 in Plymouth. Haar adres was toen 182 Wolseley Road, North Prospect, Plymouth, Devon.
