Zoon van Alfred Jesse and Evelyn Ruth Hill, echtgenoot van Joan Mary Hill en vader van Jenny Stone, geboren Hill. 

Raymond Jesse Hill stijgt zaterdag 14 oktober 1944, de dag dat Overloon werd bevrijd, op met een Taylorcraft Auster I, serie nummer MT142, van een inderhaast aangelegd vliegveldje bij Sint Anthonis. Luitenant Hill behoorde tot het 658 Squadron dat pas in 1943 was opgericht, ter ondersteuning van de Engelse artillerie. De eerste inzet was op 6 juni 1944 tijdens D-day.

De Engelse piloot moet Duitse geschutstellingen lokaliseren tussen Overloon en Venray. Op weg naar dat gebied ziet de laagvliegende Hill tussen Overloon en Westerbeek Annie Nabuurs die hem met alles wat ze heeft enthousiast toezwaait. Hij zwaait terug. Na zijn missie vliegt de 24-jarige Hill weer over de boerderij waar de toen zeventienjarige Annie woonde. Enkele tellen later wordt hij uit de lucht geschoten. Hill overleefde het niet en liet een vrouw en zijn dochter Jenny van enkele weken oud achter.

Het vliegtuig blijkt door eigen artillerie te zijn neergeschoten. Het stort brandend neer niet ver van camping Duivenbos. In dit gebied is het aantal neergestorte vliegtuigen erg groot. Een gebied van 5km2 bevat minimaal 4 crashlocaties, waarvan er 3 gedefinieerd zijn middels bodemonderzoek. De zoektocht naar het vliegtuig van Lt. Hill is nog steeds niet afgesloten. 

Annie Nabuurs houdt een dagboek bij en omschrijft daarin hoe zij ooggetuige werd van deze dramatische crash vlak boven haar boerderij. Hoe zij vrolijk zwaaide in de appelboomgaard naar de piloot, die zo laag vloog, dat zij zag dat hij terug zwaaide. En even later de luide knal en vuurbal in de lucht gevolgd door zwarte brokstukjes die neerdwarrelden in de appelboomgaard. 

Ze beschrijft hoe enige tijd later een geestelijke bij hen aanklopt om wat dahlia’s te mogen knippen voor het graf van de zojuist omgekomen piloot, die nog maar kort geleden naar haar zwaaide. Overdonderd door emotie en verdriet vergezellen Annie en haar familie de geestelijke naar een plek in een wei in de buurt waar Luitenant Hill tijdelijk begraven wordt door een groep soldaten van de Royal Air Force. 

De hele gebeurtenis blijft Annie haar hele leven bij, ook wanneer ze naar Canada emigreert en hoopt dat ze ooit nog eens familie van Luitenant Hill kan vertellen hoe zij betrokken was bij de laatste momenten van zijn leven. 

Deze ontmoeting vond jaren later plaats via een videoverbinding, toen na lang zoeken door Leo Janssen van Werkgroep Vliegtuigcrashes en Noodlandingen WOII in Boxmeer en Sue Eynon, dochter Jenny gevonden werd en in contact gebracht werd met Annie in Canada. 

De familie Hill bezocht in de jaren 60 en 80 het graf op Overloon War Cemetery. Ook Annie kwam een aantal keren terug in Nederland en bracht elke keer een bezoek aan het graf van Luitenant Hill. 

Ons Erf 2020

Peel en Maas, uitgave mei 2020

De Gelderlander 29-06-2020

Foto’s collectie familie van den Broek-Nabuurs

Research Leo Janssen, Sue Eynon

Albert Ransom (Service No. 4350100) werd gedood op 12 oktober 1944. Hij was soldaat in het 2e Bataljon van het East Yorkshire Regiment.

De soldaten J Coombs en GR Elliot, ook van het East Yorkshire Regiment, stierven op dezelfde dag en JW Dawson de volgende dag.

Het 2e Bataljon van het East Yorkshire Regiment nam deel aan de landingen op D-Day in juni 1944 en verloor daardoor veel mannen. Een aanzienlijk aantal versterkingen sloot zich eind juli bij het bataljon aan, toen het over de Orne was teruggekeerd naar Beuville, bij Caen in Frankrijk. Het speelde medio augustus een rol in de actie om een wegkruising bij Vire veilig te stellen, maar speelde verder geen rol in de Slag om Normandië. In september waren ze in België en staken met succes het Scheldekanaal over als onderdeel van de noodlottige operatie Market Garden. Op 26 september arriveerden ze in Gemert in Nederland, waar ze een geweldig onthaal kregen. In oktober was het 2de Bataljon betrokken bij enkele van de zwaarste gevechten sinds eind juni, te midden van voortdurende regen en modder. Het bataljon speelde een rol bij de verovering van Overloon van 12 tot 15 oktober, waarbij 49 slachtoffers vielen.

Albert werd in 1910 geboren in Sheffield. Hij was de zoon van Walter en Annie Elizabeth Ransom. Walter was in 1887 in Sheffield getrouwd met Annie Elizabeth Wright.

In 1911 woonden ze in 3 Corby Street, Sheffield. Walter was een staalgieter. Sheffield was beroemd als centrum van staalproductie. Walter was geboren in 1864 en Annie Elizabeth in 1869. Ze hadden 5 kinderen bij zich wonen. Tom was 21 en werkte als smid in een staalfabriek. Walter was 20 en algemeen arbeider, maar in die tijd werkloos. Hun drie jongere kinderen waren Annie Elizabeth van 16, John van 14 (die wagenmaker was) en Albert zelf die net 6 maanden oud was. Een zesde kind, Jane, was 12 jaar oud en patiënt in het Lodge Moor Fever Hospital in Eccleshall.

Alberts vader, Walter Ransom, stierf in 1915, 51 jaar oud, in Eccleshall. Albert zou toen pas 5 jaar oud zijn geweest.

In 1921 woonde zijn moeder Annie in 60, Corby Street, Sheffield. Bij haar was haar dochter Jane Ransom, 23 jaar oud die werkte als textiel-snijmachine operator bij Jones & Calvers in Attercliffe. Zo ook Albert, nu 10 jaar en 9 maanden oud. Ze hadden een gast met de naam John Grayson die bij hen woonde ten tijde van de volkstelling. Hij was geboren in 1896 in Sheffield en werkte als boorder bij de Farnley Iron Company in Leeds. Jane Ransom trouwde met hem in 1922. Bij hen woonden twee kostgangers. De ene was William Hassal, een getrouwde man van 45 jaar uit Cannock Chase in Staffordshire die mijnwerker was bij de Nunnery Colliery Company. De andere was William Smedley, een 63-jarige alleenstaande man geboren in Sheffield die een Blacksmith General was bij John Brown & Co, Saville Street, Sheffield.

In 1932 trouwde Albert in Sheffield met Evelyn Gunn. In september 1939 woonden ze in 340 Shirecliffe Road in Sheffield. De geboortedatum van Albert werd opgegeven als 14 september 1910 en hij werd beschreven als een staalfabriekhelper bij een staalfabriek. Evelyn’s geboortedatum was 11 oktober 1909. Er werd een akte gesloten die de aanwezigheid van een kind aangaf. Ook werd de naam Williams naast de naam van Evelyn genoteerd, wat wijst op een later huwelijk.

Albert en Evelyn hadden drie kinderen: Kenneth in 1934 in Ecclesall Bierlow District, Eric in 1936 en Alan in 1943 – de laatste twee beiden in Sheffield. Kenneth stierf in 1934 als kind – vermoedelijk aan de gevolgen van suikerziekte.

Het was waarschijnlijk Alberts moeder, Annie E Ransom, die in 1943 in Sheffield op 75-jarige leeftijd overleed.

Alberts vrouw, Evelyn, ontving het telegram dat haar vertelde dat Albert dood was, maar pas nadat ze het eerst van een van zijn vrienden had gehoord.

Ze trouwde met Horace Williams in 1949 in Sheffield. Ze hadden één kind, Stanley, geboren in 1950 in Sheffield, die overleed in 2001.

FindMyPast: Burgerlijke en parochiële geboorte-, huwelijks- en overlijdensregisters; Engelse volkstelling en registers uit 1939; kiezerslijsten; militaire registers.
Militaire gegevens van de website ForcesWarRecords
Records van Companies House

Foto’s en aanvullende informatie van Alan Ransom, Albert’s zoon.
Informatie over het East Yorkshire Regiment uit een proefschrift geschreven door Tracey Cragg voor haar promotie bij het Departement Geschiedenis, Universiteit van Sheffield 2007 “An `Unspectacular’ War? Reconstructie van de geschiedenis van het 2e Bataljon East Yorkshire Regiment tijdens de Tweede Wereldoorlog”.

Research Elaine Gathercole

Flying Officer Arthur Leonard was één van de bemanningsleden van de Lancaster NG251 die crashte in Dölzig, in de buurt van Leipzig door luchtafweergeschut door de 14e Flak Divisie van het Duitse leger. 

De bemanning bestond uit:

Pilot / F/Lt. J.P. Morris 130129 RAF / Venray War Cemetery
Flight Engineer / Sgt. A.G. Furber 3025228 RAF / Venray War Cemetery
Navigator / F/O. A. Leonard 160715 RAF / Overloon War Cemetery
Bomb Aimer / Sgt. H.J. Bailey 1601442 RAF / Venray War Cemetery
Wireless Operator / Sgt. W. Roberts 2206786 RAF / Venray War Cemetery
Mid Upper Gunner / Sgt. G.C. Dennis 2204350 RAF / Overloon War Cemetery
Rear Gunner / Sgt. T.J. Hooper 2217010 RAF / Berlin War Cemetery

Op 6 december 1944 vertrok het vliegtuig vanuit North Killingholme voor een operatie tegen de chemische verffabriek IG Farben Leuna bij Merseburg. 

IG Farben was één van de grootste fabrieken voor synthetische olie en chemische industrie van Nazi-Duitsland. De fabriek had 35.000-50.000 arbeiders in dienst waaronder ongeveer 10.000 gevangenen en dwangarbeiders. 

De fabriek was daarmee een belangrijk doelwit voor het geallieerde bombardementenoffensief tegen de Duitse olieproductie. 

De 14e Flak Divisie was verantwoordelijk voor de bescherming van de fabriek en had duizenden troepen en arbeiders aan het werk om de fabriek te verdedigen. Er zijn veel bommenwerpvluchten uitgevoerd maar ook veel vliegtuigen zijn neergehaald. Een groot verlies aan geallieerde manschappen. 

De luchtaanvallen van de geallieerden droegen in belangrijke mate bij tot de nederlaag van Duitsland in de Tweede Wereldoorlog, omdat ze het land en zijn troepen beroofden van essentiële grondstoffen. Op 4 april 1945 werd de productie in Leuna volledig stopgezet.

Arthur Leonard werd tijdelijk begraven op Margraten CCC-6-145 en later herbegraven op Overloon War Cemetery. 

Lees meer in dit Engelstalige achtergrondverhaal over het 550 Squadron en de crew van de Lancaster NG251.

Wikipedia 

Research Gerard Berkers, Anny Huberts

Henry Ormond sneuvelde op 13 oktober 1944 in de Slag om Overloon. Hij was 22 jaar oud en soldaat in het 1ste Bataljon van het Royal Norfolk Regiment (Servicenummer 5961339).

Het 1e Bataljon van het Royal Norfolk Regiment was nog in India bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Het bleef daar tot juli 1940, toen het naar huis terugkeerde. Het landde in Normandië op D-Day (6 juni 1944). Tijdens de daaropvolgende campagne in Noordwest-Europa won het regiment twee van de vijf Victoria Crosses van de oorlog, het hoogste aantal voor één regiment. Het leed vooral zware verliezen in de Slag om Overloon.

Op het moment van zijn dood naderde het Royal Norfolk Regiment Overloon vanuit Oploo naar het noorden en bracht die nacht door in de bossen rond het dorp. De exacte omstandigheden van zijn dood zijn momenteel niet bekend.

Hoewel in de militaire verslagen, en ook in zijn graf, zijn achternaam Ormand wordt genoemd, staat deze in alle eerdere verslagen vermeld als Ormond.

Henry Ormond werd geboren op 29 juli 1922 in Westport, County Mayo in Ierland. Zijn ouders waren Lawrence Cornelius en Bridget Ormond. Cornelius L Ormond (vs Lawrence Cornelius) was getrouwd met Bridget Chambers in Blackburn in 1918.

Henry had een oudere zus, Mary Agnes Ormond, die op 18 mei 1919 werd geboren in Westport, County Mayo en een jongere zus Margaret A Ormond die in 1926 werd geboren in Blackburn. De data suggereren dat het gezin in Ierland woonde van ten minste 1919 tot ergens tussen 1922 en 1926.

Henry’s vader, Lawrence, werd op 25 (of 27) november 1893 in Blackburn geboren en op 3 december van dat jaar als rooms-katholiek gedoopt. Zijn ouders werden opgegeven als Laurence Ormond en Mary Ann Ormond (nee Ainsworth).

In 1901 en 1911 woonde Bridget Chambers in Coolnabinnia, Letterbrick, County Mayo in het huis van Thomas en Mary Chambers, respectievelijk 78 en 72 jaar oud in 1911. Bridget was respectievelijk 18 en 28 jaar oud, wat suggereert dat ze in 1883 was geboren. Thomas en Mary werden beschreven als haar ouders, ondanks het feit dat ze tamelijk oud waren. In beide jaren waren ook haar broers en zussen Catherine, Anne en Francis aanwezig, in 1911 respectievelijk 30, 26 en 24 jaar oud. De hele familie was rooms-katholiek. Haar ouders spraken zowel Iers als Engels. In 1911 konden alleen Catherine en Anne lezen en schrijven.

In 1939 was Henry 17 en woonde bij zijn ouders in Pleasant View, Laburnum Road, Blackburn. Hij was toen alleenstaand en leerling in een gieterij. Er is geen bewijs dat hij ooit trouwde. Zijn vader was een Stoker. De geboortedatum van zijn moeder werd toen opgegeven als 6 januari 1884. Daar was ook Henry’s oudere zus, Mary Agnes Ormand, die 20 jaar oud was en werkte als winkelbediende. Uit een afgesloten verslag blijkt dat zijn jongere zus, Margaret, waarschijnlijk ook aanwezig was.

Lawrence Ormond overleed op 61-jarige leeftijd op 17 december 1954, op 10 Laburnum Road, Blackburn. Hij kreeg een rooms-katholieke begrafenisdienst in St Alban’s Church en werd bijgezet op Pleasington New Cemetery op 21 december. Uit zijn testament blijkt dat hij ook bekend was als Cornelius Lawrence Ormond.

Bridget Ormond overleed op 6 Nov 1978 in Blackburn. Zij woonde op 366 Whalley Old Road Blackburn. Haar geboortedatum werd nu opgegeven als 8 januari 1885 en zij werd vermeld als 93 jaar. Zij kreeg een rooms-katholieke begrafenis in Our Lady of the Assumption en werd bijgezet op Pleasington New Cemetery op 10 november 1978.

Mary Agnes Ormond trouwde in 1943 in Blackburn met Alvin J Rigby. Een foto van hun huwelijk, verstrekt door haar nicht, Anne Slee, toont Henry in uniform links op de foto en Margaret Ormond als bruidsmeisje. Alvin Rigby is ook in uniform. Zij kregen één kind, Alvin D Rigby, in 1945 in Blackburn, maar volgens Anne Slee verhuisden zij later naar Montreal in Canada waar zij nog twee kinderen kregen.

Margaret A Ormond trouwde in 1956 in Blackburn met Henry Critchley. Zij kregen twee kinderen, beiden geboren in Blackburn: Anne M Critchley in 1957 en Anthony John Critchley in 1959. Anne M Critchley trouwde in 1984 in Blackburn met Paul Slee, waar zij nog steeds wonen. Zij kregen drie kinderen, allemaal in Blackburn, die nu tussen de 27 en 38 jaar oud zijn. Helaas overleed Anthony John Critchley in Blackburn op 30 december 2009, slechts 50 jaar oud. Hij is nooit getrouwd.

Van FindMyPast website: Burgerlijke en parochiële geboorte-, huwelijks- en overlijdensregisters (Engeland en Ierland); Ierse volkstelling; volkstelling in Engeland en registers uit 1939; kiezerslijsten; militaire registers.
Militaire gegevens van de website ForcesWarRecords
Informatie uit “Thank God and the Infantry – from D-Day to VE-Day with the 1st Battalion, the Royal Norfolk Regiment” door John Lincoln.
Foto’s, details over de dood van Lawrence en Bridget Ormond en andere informatie verstrekt door Anne Slee (Henry’s nicht)

Research Elaine Gathercole

Korporaal Percy Virgo (reg.nr. 5127049) van het Royal Warwickshire Regiment sneuvelde in de Slag om Overloon op 13 oktober 1944 na ongeveer 3 jaar in het leger te hebben gediend.

Een artikel in de Birmingham Mail van 27 oktober 1944 werd geschreven door een journalist aan het front ergens na 17 september. Hij vermeldt een ontmoeting met Percy bij het beschrijven van de omstandigheden in het veld toen de mannen in bijna volledige stilte wachtten in loopgraven op slechts vijftig meter van de vijand voorafgaand aan de aanval op een stelling bij Overloon. Het werd gepubliceerd slechts drie dagen na de aankondiging in de Staffordshire Sentinel van zijn dood, die ook zijn foto bevatte:

Royal Warwicks in de frontlinie
Vijftig meter van de nazi’s

In een stil bos, dat een uitloper is van het Reichswald, aan de Nederlands-Duitse grens, ontmoette ik de stille compagnie van de Royal Warwicks, schrijft een militaire waarnemer. Ik ging erheen met twee schuttersofficieren van een veldregiment Royal Artillery die vanuit onze vooruitgeschoven observatiepost een beschieting moesten leiden.

Met hen bracht ik verslag uit aan de commandant van “B”-compagnie van de Royal Warwicks, majoor Eric Butterworth.

Zijn hoofdkwartier was slechts een paar honderd meter van de vijand verwijderd en zelfs daarbinnen merkte ik dat de officieren en manschappen van de Royal Warwicks met hun lage frontstemmen spraken. Het voorste peloton van deze compagnie is volledig stil, want de vijand is zo dichtbij dat zelfs de zachtste stem de Duitsers zou kunnen bereiken en onze positie zou kunnen verraden.
“Wij zijn de meest vooruitgeschoven compagnie van het 2e leger” zei majoor Butterworth. “Wij namen deze positie over van de Amerikaanse Airborne die het niet erg vonden om afgelost te worden. Ze waren al enkele dagen in dit gebied, een voorpost van hun grote “drop” op 17 september.

“Ze adviseerden ons om uiterst voorzichtig te werk te gaan. Er zijn scherpziende Duitse sluipschutters die uitkijken naar elke beweging die hen een doelwit zou kunnen geven.”

Toen ik erheen ging, was de positie vrij rustig. Onze granaten gierden naar de vijand en mortierbommen kraakten in de bomen ongeveer een halve mijl verderop.

In loopgraven.

De tweede in bevel kapitein Patrick Johnson van Compton Hall, Compton, Wolverhampton, nam me mee naar één van de posities van het peloton. De mannen zaten in loopgraven op een voorste helling onder de dekking van jonge bomen. Hun geweren en Bren-geweren waren gericht op het vlakke land aan de overkant van de weg en langs de weg zelf.

In dit halfstille peloton had ik fluisterende gesprekken met Pte. Stanley Adams, 456 Chinnbrook Road, Billesley, Birmingham en Cpl. Percy Virgo (21 jaar), van 19 Raymond St, Shelton Stoke in Trent.

In de volledig stille positie van het peloton kregen ze geen enkel bezoek, maar ik ontmoette de pelotonscommandant, luitenant Frank Clayton van Hammerwich Vicarage, Lichfield in het hoofdkwartier van de compagnie.
“Onze voorste sectie is slechts 50 meter van de vijand verwijderd, dus onze mannen moeten zich heel rustig houden”, zei hij.

“Gisteravond ging ik met kapitein Johnson naar voren in die sectie. We kwamen zo dicht bij de Duitsers dat we hen konden horen praten en de grendels van hun geweren konden sluiten. Ze zagen ons en openden het vuur, maar ze raakten ons niet. Een granaat viel vlakbij ons, maar ontplofte niet. Dat was een beetje geluk.”

Percy werd eind 1923 geboren en was dus net 21 toen hij stierf. Hij is niet getrouwd. Zijn ouders waren Percy Virgo en Harriet James die in 1912 waren getrouwd in Stoke on Trent, Staffordshire en in 1944 woonden op 19 Raymond St, Shelton. Zijn vader werd geboren op 18 oktober 1893 en was tegelzetter, een afspiegeling van de aanzienlijke keramiekindustrie in Stoke on Trent. Harriet werd geboren op 4 augustus 1892. Beiden werden geboren in Stoke on Trent. Percy’s grootvader, William Virgo, was geboren in het Forest of Dean in Gloucestershire.

Percy (Snr) en Harriet Virgo kregen tussen 1913 en 1934 4 jongens en 6 meisjes. Helaas overleefden twee van de jongens de kindertijd niet. De oudste jongen, George W Percy, ging in 1940 bij de RAF en bereikte de rang van korporaal. Hij sneuvelde in Libië op 29 mei 1942. Zijn dood werd pas op 7 oktober 1942 definitief gemeld in de Staffordshire Sentinel. Hij liet een vrouw achter, Ada, maar geen kinderen.

Voor de oorlog werkte Percy bij Mr GA Robinson, ingenieur in Hartshill, terwijl George als chauffeur en verkoper in dienst was bij Caudwell’s Victoria Bakery in Hanley. Teresa Virgo, de nicht van Percy, gelooft dat George wel beschikbaar was voor de dienstplicht, maar Percy niet, misschien omdat hij een beperkt beroep had. Hij nam echter dienst omdat George dat had gedaan of toen hij hoorde dat George was overleden.

Door de dood van zowel George als Percy bleven Percy en Harriet achter met alleen hun zes dochters en één overgebleven zoon, William, die in 1934 werd geboren en dus niet deelnam aan de oorlog. Teresa Virgo is de dochter van William.

Percy Virgo (Snr) stierf in 1977 en Harriet in 1980 – beiden in Stoke.

Van FindMyPast website: Burgerlijke en parochiële geboorte-, huwelijks- en overlijdensregisters; volkstelling in Engeland en registers uit 1939; kiezerslijsten; militaire registers.
Militaire gegevens van de website ForcesWarRecords
Artikelen in de Staffordshire Sentinel en Birmingham Mail
Foto van Percy uit Staffordshire Sentinel 24/10/1944 (Image © Reach PLC. Image created courtesy of THE BRITISH LIBRARY BOARD.)

Hulp van Teresa Virgo (Percy’s nicht)

Research Elaine Gathercole

Joseph Harry Pettitt sneuvelde in de Slag om Overloon op 16/10/1944 en ligt begraven op de begraafplaats aldaar. Hij was korporaal in het 2nd Battalion, East Yorkshire Regiment (Service No. 6151189).

Hij werd op 8 mei 1907 geboren als zoon van Joseph Henry Pettitt en Alice Eliza Elizabeth Pettitt (nee Stone) in Sutton, Surrey. Zijn ouders waren in 1906 getrouwd in Horsey, Norfolk.

In zowel 1911 als 1921 woonde Joseph Harry Pettitt met zijn gezin op 105 Clarence Road, Sutton, Surrey. Zijn vader, Joseph Henry Pettitt, was in 1877 geboren in Pimlico, Londen. Hij werd in 1911 beschreven als melkboer en in 1921 als tramconducteur voor de South Metropolitan Electric Tramways & Lighting Company (hoewel hij in 1939 weer werd vermeld als melkboer). Zijn moeder, Alice, werd in 1876 geboren in West Flegg, Norfolk. Joseph Harry was de oudste van hun kinderen. Zijn broers en zussen waren Charles Louis Claude geboren in 1911, Audrey Sylvia geboren in 1915 en Ralph Cyril geboren in 1917.

Joseph Harry Pettitt trouwde in 1926 in het district Epsom met Winifred M Kendall. Winifred Mildred Kendall was in 1907 geboren in Mildenhall in Suffolk. Ze kregen drie kinderen: Claude W geboren in 1926, Donald geboren in 1934 en Hazel A geboren in 1937.

In september 1939 woonden Joseph en Winifred in 107 Clarence Road, Sutton, Surrey, naast Joseph’s ouders die daar nog steeds woonden met twee van hun volwassen kinderen. Joseph werd beschreven als loodgieter. Het lijkt erop dat Donald en Hazel bij Joseph en Winifred woonden, terwijl hun oudste kind, Claude, naast de ouders van Joseph woonde.

Joseph’s dochter Hazel heeft herinneringen aan de melkronde met haar grootvader.

Ze heeft ook details kunnen geven over zijn militaire dossier.

Het geeft aan dat hij op 19 maart 1942 in dienst trad. Er staat dat hij zich aansloot bij het East Sussex Regiment – hoewel zo’n regiment niet blijkt te hebben bestaan (het dichtstbijzijnde equivalent is het Royal Sussex Regiment) – dus het kan ook het East Surrey Regiment zijn geweest. Het verslag vermeldt verder “opgenomen in het Territorial Army en geplaatst bij 12 (of L2) Infantry Training Corps”. Op 18 augustus 1942 werd hij geplaatst bij het 10de battallion.

Aangenomen dat dit het 10de battallion van het East Surrey Regiment was, was het één van de zes territoriale bataljons in het regiment die alleen voor vijandelijkheden waren bestemd. Het werd op 4 juli 1940 gevormd in Kingston, maar was tot juni 1942 gelegerd in plaatsen in Devon en Cornwall, toen het terugkeerde naar Devonport. Het ging in januari 1943 naar Essex en sloot zich drie weken aan bij de 45ste Divisie voordat het werd uitgezonden naar Cookstown en Portglenone in Noord-Ierland.

Joseph zelf werd op 1 oktober 1942 benoemd tot korporaal. Hij volgde een cursus Regimental Provost Duties in de Military Prison van 13 tot 25 februari 1943 – het is dus niet zeker of hij toen ook naar Noord-Ierland ging.

Het 10de battallion keerde eind 1943 terug naar West Sussex. In deze periode werden veel mannen overgeplaatst voor dienst in het Midden-Oosten en bij de 21ste Legergroep. Zijn laatste taak was het voorbereiden en leiden van een kamp-marshalling subgebied in Hambledon, Hampshire, voor Operatie Overlord, totdat het in augustus 1944 werd ontbonden.

Op 29 maart 1944 werd Joseph bevorderd tot waarnemend korporaal en op 27 juni 1944 kreeg hij de oorlogsonderscheidende rang van korporaal. Hij werd op 13 juli 1944 geplaatst voor overzeese dienst in Noordwest-Europa. Op 270 juli 1944 werd hij overgeplaatst naar het East Yorkshire Regiment en geplaatst bij het 2nd Battalion 21 Army Group.

Een proefschrift van Tracy Craggs is gebaseerd op oorlogsdagboeken, boeken en interviews met betrekking tot het East Yorkshire Regiment. Het geeft informatie over de rol van het 2e battallion vanaf D-Day en daarna.

Joseph zal zich bij het 2e Battallion van het East Yorkshire Regiment hebben aangesloten nadat het al veel mannen had verloren op D-Day. Het battallion had gedurende meerdere jaren veel voorbereiding hierop ondergaan. Veel van de versterkingen hadden misschien niet zo’n uitgebreide training gehad, maar Joseph hopelijk wel, want hij zat sinds 1942 in het leger. Een aanzienlijk aantal versterkingen voegde zich bij het battallion op 31 juli, toen het over de Orne was teruggekeerd naar Beuville, bij Caen in Frankrijk, en Joseph kan deel hebben uitgemaakt van deze versterking van het bataljon.

Het 2e battallion speelde medio augustus een rol in de actie om een wegkruising bij Vire veilig te stellen, maar speelde verder geen rol in de Slag om Normandië. In september waren ze in België en staken met succes het Scheldekanaal over als onderdeel van de noodlottige operatie Market Garden. Op 26 september arriveerden ze in Gemert in Nederland, waar ze een geweldig onthaal kregen.

In oktober was het 2de battallion betrokken bij enkele van de zwaarste gevechten sinds eind juni, te midden van voortdurende regen en modder. Het battallion speelde een rol bij de verovering van Overloon van 12 tot 15 oktober, waarbij 49 slachtoffers vielen.

Op 16 oktober kreeg het battallion nieuwe orders om Venray aan te vallen. Vertragingen betekenden dat het battallion onder rookmortiervuur kwam te liggen en pas om 17.00 uur op weg ging, waarbij een deelnemer zei “het was een van die gevallen van rondhangen en wachten zonder iets te doen onder vuur, waarbij de zenuwen erg gespannen raken”. Toen ze wel op weg gingen, ging het langzaam omdat de sporen moeilijk te volgen waren en het sluipen in de omgeving “de mensen in het donker nogal nerveus maakte”. Rond deze tijd moet Joseph gedood zijn.

De volgende dag werd de aanval op Venray voortgezet, waarbij uiteindelijk de stad werd bereikt. Bij het eerste licht op de 18de hadden de Duitsers zich teruggetrokken en was de strijd voorbij, ten koste van negen “andere rangen” gedood, eenenveertig, waaronder een officier, gewond, en elf man vermist. Overlevenden herinneren zich dat de actie in Venray bijzonder intens was, waarbij al hun training aan bod kwam. De Divisiecommandant beschreef de troepen van de 3e Divisie tijdens deze gevechtsperiode als “wanhopig galante soldaten met een geweldige geest”, nadat hij tot de conclusie was gekomen dat de omstandigheden waaronder ze hadden gevochten “nogal bloederig” waren.

Uit Josephs militaire dossier blijkt dat voor hem de 1939-45 Star, France and Germany Star en War Medal 1939-45 zijn uitgereikt.

Winifred Mildred Pettitt stierf als weduwe in 1952 in een ziekenhuis in Surrey, slechts 45 jaar oud. Uit haar testament blijkt dat ze nog steeds woonde op 107 Clarence Road. Haar beheerders waren haar zoon Claude Stanley William Pettitt en haar weduwe-schoonmoeder, Alice Eliza Elizabeth Pettitt.

Claude trouwde later in 1952 in Surrey met Jean Watkinson. Ze kregen één kind, Keith Pettitt, in 1955, maar allen zijn nu overleden. Donald Pettitt trouwde tweemaal, maar uit geen van beide huwelijken kwamen kinderen en ook hij is overleden.

Hazel Audrey Pettitt trouwde in 1963 in Surrey met Zdzislaw Jozef Feliks Kozera en zij woont nu in Wellington, Nieuw Zeeland. Ze kregen twee kinderen, beiden geboren in Nieuw-Zeeland: Teresa Alicia Kozera (Tereska genoemd) en Veronica Anne Kozera (Veronika genoemd). Tereska trouwde in 1987 met Paul Anthony Alsford, maar behield haar meisjesnaam. Ze wonen in Wellington, Nieuw-Zeeland. Ze hebben 2 zonen, Simon Benjamin Kozera Alsford die met zijn vrouw en kinderen in Nieuw-Zeeland woont en Nicholas James Kozera Alsford die met zijn vrouw en kind in Perth, Australië woont. Veronika trouwde om Veronika Mak te worden, scheidde daarna en is teruggegaan naar haar meisjesnaam. Ze woont in Perth met een zoon, Konrad Dominic Mak, terwijl haar andere zoon, Daniel Alexander Mak, in Christchurch, Nieuw-Zeeland woont. Hazel, Tereska en Veronika hebben allen meegewerkt aan deze biografie.