MILITAIRE CARRIÈRE

Het is op dit moment niet bekend wanneer Edward zich aansloot bij de Royal Artillery, het 63 (The Queen’s Own Oxfordshire Hussars) Anti-Tank Regt.

QUEENS OWN OXFORDSHIRE HUSSARS

In 1938 werd het Queens Own Oxfordshire Hussars regiment omgevormd van een artillerierol naar die van een anti-tank eenheid en omgedoopt tot het 53ste Anti-Tank Regiment Royal Artillery (TA) (Worcestershire en Oxfordshire Yeomanry).
In 1939 werd het Oxfordshire Yeomanry aangewezen als 63rd Anti-Tank Regiment Royal Artillery (TA) met hoofdkwartier in Oxford en het Worcestershire Yeomanry bleef bij het 53rd Anti-Tank Regiment. Er werden vier batterijen gevormd 249 en 250 in Oxford en 251 en 252 in Banbury.

Het regiment nam deel aan de kustverdediging van Engeland na Duinkerken in 1940 en werd daarna naar Noord-Ierland uitgezonden als onderdeel van de 61ste Divisie, een verdedigingsmacht voor het geval de vijand troepen in het neutrale Ierland zou landen om Engeland binnen te vallen.

De twee-ponds antitankkanonnen van het regiment werden later vervangen door zes-ponds antitankkanonnen en deze werden op hun beurt vervangen door zeventien-ponds antitankkanonnen. Deze werden getrokken door Crusader tanks waarvan de bovenste koepel was verwijderd, zodat de bemanningen gemakkelijk in en uit konden stappen. Quads, voertuigen met vierwielaandrijving werden ook geïntroduceerd voor het trekken van de kanonnen.

Het regiment werd de volgende drie jaar in Ierland gestationeerd, met uitzondering van de batterij 251 Banbury. In 1941 werd dit losgemaakt en maakte het deel uit van het 85e Anti-Tank Regiment Royal Artillery, onderdeel van een inderhaast samengestelde troepenmacht die Singapore moest verdedigen tegen het binnenvallende Japanse leger.

Luitenant-kolonel John Thompson voerde het bevel over de Oxfordshire Yeomanry van 1942 tot 1944.
Batterijen 249, 250 en 252 keerden in februari 1943 terug naar Engeland en namen deel aan grootschalige oefeningen met Amerikaanse en andere troepen ter voorbereiding op de landing in Normandië.
Sir Winston Spencer Churchill werd van 1942 tot 1965 Erekolonel van het regiment.

Het regiment maakte geen deel uit van de landingen op D-Day, omdat het in reserve was gebleven om andere frontlinie-eenheden aan te vullen. Luitenant-kolonel John Thompson bemiddelde om een gevechtsopdracht voor het regiment aan te vragen. Hij nam via een tussenpersoon contact op met Winston Churchill, ex-officier van de Oxfordshire Yeomanry en ere-kolonel, nu premier en minister van defensie die instemde met het verzoek.

In oktober vertrok het regiment naar Frankrijk. Na aankomst in Dieppe als onderdeel van het tweede leger werden ze samengevoegd met een ander regiment, de 91st Argyle and Sutherland Highlanders. In de daaropvolgende maanden rukte de Oxfordshire Yeomanry samen met hun nieuwe Schotse collega’s met het leger op door Frankrijk, België en Nederland terwijl de vijand werd teruggedreven richting Duitsland.

Na het mislukken van de verovering van de brug bij Arnhem in Operatie Market Garden eind september 1944, bevonden de Geallieerden zich in een smalle frontlijn door Nederland. Operatie Aintree midden oktober veroverde met succes Overloon en Venray en slaagde erin de salient in dat gebied te verbreden. Duitse patrouilles bleven echter de geallieerde troepen in het Boxmeerse gebied bedreigen door ’s nachts de Maas over te steken.

Op 7 november 1944 rijden zo’n 400 militairen van het 63rd Anti-Tank Regiment het Boxmeerse gebied binnen. De eenheid heeft 17-ponds kanonnen bij zich en tanks van het type M10. Een van de eerste doelen is de kerktoren in Afferden, aan de overkant van de Maas, uit te schakelen. De Duitsers gebruiken deze als Observation Point. Op 9 november richten zij hun tank, over de Maas, op de kerk en die wordt succesvol in puin geschoten.

Alhoewel de taak van de eenheid is om met hun M10 tankjagers en 17-ponds kanonnen vijandelijke tanks onschadelijk te maken, krijgt de eenheid van de Maas een andere taak: linies bewaken, infanteriewerk eigenlijk.

In het gebied moeten de militairen 3 Strong Points bemannen.  Met deze SP’s is er voor het eerst sprake van structurele actie in het Boxmeerse niemandsland om Duitse patrouilles tegen te houden, die vooral ’s nachts de Maas oversteken. Onwennig gaan ze in het donker man tot man gevechten aan en krijgen ze veel voor hun kiezen. Duitse patrouilles en granaatvuur maken hun dagen verre van gemakkelijk. Ondanks hun onervarenheid komen de mannen van batterij 250 er in eerste instantie ongeschonden van af.

Maar het succes verbleekt snel en wordt overschaduwd door een groot drama. Op 17 november, wordt Batterij 250, aan de Sint Anthonisweg in Boxmeer, vlak bij de Baconfabriek, om half 9 in de ochtend, onder zwaar vuur genomen. De mannen zoeken dekking in een loopgraaf maar die krijgt een voltreffer. Zeven Britse militairen van deze batterij sneuvelen bij deze aanval en zes zijn er gewond. Hierbij komt Edward Cleall helaas om het leven. 

De zeven gesneuvelden; R.F. Quainton, Sgt. J. Dyason, Korp. G.L.J. Hankin, R.B. Bland, E. Cleall, H.A. Wisker en Sgt. John Arthur Painting worden later die dag begraven in een veldgraf aan de Boxmeerseweg in Sint Anthonis. In mei 1947 worden ze allen herbegraven op Overloon War Cemetery.

Soldiers of Oxford Museum

“Tot Frontgebied verklaard” door Guido Siebers en Geurt Franzen. 

Research Sue Reynolds, Anny Huberts

Zoon van Albert and Mary Ellen Wade

Trevor Foss

Auteur Geert de Kruijf

Jack is geboren op 1 oktober 1919 in Seven Kings, Essex, als zoon van Sidney George en Elsie Barnard. Hij had twee broers. Zij woonden op  39 Hollins Lane, Marple Bridge, Cheshire.
Zijn vader was, evenals zijn grootvader en een van zijn broers tandarts.
Hij trouwde met Peggy Ina Brown op 12 september 1942 in St.Dunstan’s Church in Cheam Surrey. Zij kregen één dochter, Susan, geboren op 2 februari 1945.

Zijn opleiding

Hij ging naar Clacton High School in Essex. In 1937 ging hij naar de Royal School of Mines. Deze school is in 1851 opgericht als de Government of Mines and Science Applied to the Arts en in 1863 omgedoopt tot de Royal School of Mines, een staatsonderwijsinstelling voor mijnbouwwetenschappen in Londen. In 1907 werd het onderdeel van Imperial College en huisvest nu de afdelingen Earth Science and Engineering en Materials van Imperial College.
In 1941 behaalde hij een “first-class A.R.S.M. in mining” en “The London B.Sc. (Engineering)”. A.R.S.M. staat voor Associate of the Royal School of Mines. Het is een graad toegekend door het Imperial College London en wordt gelijkwaardig beschouwd aan een bachelors graad in de mijnbouw. Hij nam een baan aan bij Messrs J.Cochran & Co in Wolverley, Worcestershire en in 1942 was hij werkzaam bij Geevor Tin Mines Ltd. Cornwall. Hij vertrok daar in 1943 naar de “Royal Engineers” en werd officier in 1944.

Militaire carrière

Aan de hand van de “Particulars of service”, een registratielijst, kon met behulp van externe deskundigen globaal een overzicht gemaakt worden van de onderdelen waarbij is geplaatst geweest.
Hij is opgekomen bij de 21e legergroep GHQ (general head quarters/algemeen hoofdkwartier.
De 21e legergroep was de hoogste eenheid waar alles onder viel voor en tijdens de bevrijding van Normandië.
Daarna werd hij verschoven naar de eenheden die vraag hadden naar officieren of om hem kennis te laten maken met de diverse onderdelen.
Op 17 april 1944 gaat hij naar 12 Corps (corps onder 21e legergroep).
Op 19 april 1944 naar 262 Field Company Royal Engineers, een eenheid onder 59e Divisie HQ.
Op 1 mei 1944 naar HQ 59 divisie (divisie waaruit met vele eenheden 12 corps bestond).
Uiteindelijk op 13 mei 1944 nog even naar het 257 Field Company van de 59e Divisie.
Waarschijnlijk maakt hij deel uit van het 257 Field Company als hij op 9 juni 1944 naar Normandië gaat.

Van daaruit gaat hij naar de 3e Infanterie Divisie. Daar maakt hij deel uit van 253 Field Company toebedeeld aan het hoofdkwartier van de 3e Divisie.

Hij gaat dan via de 3e Divisie intern door naar andere eenheden (men had natuurlijk dagelijks verliezen en moest wat schuiven om op sterkte te blijven).
Van het 253e Field Company gaat hij op 27 september 1944 naar de 246e Field Company en daar vindt hij uiteindelijk zijn dood bij Overloon op 14 oktober 1944. Zijn dood wordt in de “Particulars of service” eerst op 19 oktober 1944 geregistreerd.

Hij sneuvelt in Overloon op of bij de Stevensbeekseweg. Tegelijk met hem sneuvelen de sergeants E.H. Rees en T.J. Watts. Zij liggen alledrie begraven op Overloon War Cemetery. 

Jack komt om het leven tijdens een ongeluk waarbij mijnen tot ontploffing kwamen. Zijn commandant legt in een brief van 5 december 1944 aan de familie van Jack uit wat er precies gebeurd is. Een fataal ongeluk waarbij 3 militairen direct om het leven kwamen. Lees de precieze toedracht in zijn brief hieronder.

Bryan Guy, veteraan en pelotonslid beschrijft jaren later ook de gebeurtenissen.

“Het gebeurde op het moment dat we voor het eerst kennismaakten met een nieuw type Duitse anti-tank mijn, die we “Riegel”-mijn noemden.” Een langwerpige, zandkleurige doos met een enorme kracht. In deze hoek van Overloon, waren honderden van deze mijnen opgegraven en lagen overal opgestapeld in de loopgraven en zelfs ook op de grond. 

Terwijl we daar stonden, daalde het vijandelijke geschut over ons heen. Het was erg gevaarlijk, want de plek was bezaaid met deze mijnen. Een officier beval ons om te wachten op een betrouwbare mijnexpert, die zou proberen deze mijn te demonteren. Wij wisten niet of de mijnen gemanipuleerd waren, of hoe ze te ontmantelen.
Nadat we er een tijdje over hadden staan praten, vertrokken de officier en ik op mijn motor. Enkele seconden na ons vertrek, hoorden we achter ons een enorme explosie. Onmiddellijk keerden we de motor en reden we terug naar de groep waar we constateerden dat alle mijnen ontploft waren, inclusief iedereen die erbij stond. 

We weten niet of Sgt. Rees en Sgt. Watts hadden besloten om de mijnen zelf te gaan onderzoeken, of dat, wat eerder aannemelijk is, een mortier inslag de stapel mijnen heeft laten ontploffen. 
Guy: “Toen we aankwamen bleken ze allemaal op slag gedood door de enorme ontploffing.”
“De dood komt vaak snel en onverwacht.”
“Onze vrienden, waar we enkele minuten daarvoor nog mee hadden staan praten, waren er niet meer.” 

De militairen werden in de onmiddellijke nabijheid begraven in een veldgraf. Dit graf werd geregistreerd met de coördinaten 757323 op “Map St. Anthonis, Holland, image 11 of  55”  (GPS: latitude: 51° 34’ 34” N/longitude 5° 56’38” E).

In de oorlogsverslagen van zijn compagnie wordt hij slechts tweemaal vermeld. Op 13 oktober neemt hij het commando over het 2e peloton en op 14 oktober wordt melding gemaakt van zijn overlijden.

Jack Barnard ligt begraven in graf III. C. 13. Edward Rees ligt in graf III.C.14 en Thomas Watts in graf III. C. 12.

Gedicht door Bryan Guy

Opgedragen aan al die jonge mannen die nooit thuiskwamen. Van de velden van Normandië breng ik veel herinneringen terug. Ik laat veel vrienden achter, waaronder Jack Barnard, Edward Rees en Thomas Watts.

Les Fleurs de Normandie.

On Norman soil, they fought and died.
Now young men’s graves in rows abound.
In Mother Earth’s arms, now sanctified,
The fragrant flowers of our youth are found.
And yet, to rise again, as in a distant song.
Small voices that call, in dead of night.
Fleeting figures only in our dreams belong.
Alas, they fade, in dawn’s bright light.
I see them yet, a sad, forgotten throng.
Shadowed, lost faces, marching on.
Over dusty roads, and high golden corn.
The call of long lost friends are borne.
We must not forget, the flowers of our days,
Lest they lay unquiet, in numbered graves.
For we lived, and loved, and life was sweet.
Still yet, for us, awaits our last retreat.

Flowers of our youth, now long since past.
Our sweet autumn days are fading fast.
We, who are left, flowered in our prime.
Enjoyed golden moments, on borrowed time.
Remember our friends, who passed this way.
For all our tomorrow’s, they gave their today’s,
On Utah and Omaha, Juno, Sword and Gold.
Oh! Dear Lord! See that they grow not old.
Brian Guy.
June 1944/2010 

Susan Spears
Andy en Karen Barnard
Ernest Donders
Jeroen Koppes STIWOT

Bryan Guy veteran en pelotonslid

http://ww2talk.com/index.php?threads/for-all-my-lost-friends.25274/

http://www.6thcorpscombatengineers.com/BrianGuy.htm

Research Geert de Kruijf, Anny Huberts, Piet Peters

Author and cousin, Eric Gordon Gower

Eric was born at 81, St James’ Park, Royal Tunbridge Wells, Kent to parents Henry William Stuart Gower (1884-1973) and Edith Alice Geering (1887–1934) on 14th August 1923. His identical twin brother was christened Dennis Aubrey (1923-1997).

There were six children in the family, three girls and three boys. When the twins were 11 years old their mother died and their eldest sister, Edith (then aged 23) played an important part in the twins’ upbringing.

In September 1934 they began their secondary school education at The Skinners’ School, Tunbridge Wells. This was, and still is, a boys-only State school that admitted pupils based on academic ability at age 11.

They completed their London University School Certificate and left in December 1939. On leaving school, both boys were employed at local branches of the Midland Bank Ltd, now part of the international banking group HSBC.

In 1941 both twins were conscripted into the armed forces. Dennis joined the Royal Navy and Eric went into the Army. Eric joined the 1st Battalion, The Royal Norfolk Regiment which landed in Normandy on D-Day (6 June 1944).

From then until October 1944 they fought their way up to the Netherlands. Eric was killed in the battle to cross the Moolen Beek between Overloon and Venraij, in the Netherlands, on 16th October 1944. He is buried in the Commonwealth Graves Commission Cemetery at Overloon.

Until very recently, Eric’s name did not appear on the Royal Tunbridge Wells Town War Memorial. Apparently his father was offended by the requirement for families to pay for the names of their loved ones to be recorded there and consequently he refused the ‘honour’. However, as a result of various local people’s interest in Eric’s story, the Borough Council have added a special plaque to the Memorial to commemorate Eric’s service and sacrifice.

My father planned to give Eric a signet ring as a 21st birthday present on 14th August 1944. The separation of the two brothers, one on board ship and the other in the Netherlands meant the ring was never given. My father wore it throughout his life. When he died in 1997, the ring was passed to me and I now wear it all the time—a constant reminder of the events of 1944.

Eric’s name is recorded on the war memorial in the Skinner’s School as well as the one in St James’ Church, Royal Tunbridge Wells. It is also recorded in the Royal Norfolk’s Roll of Honour that is included in the Battalion History and on the national HSBC memorial located in its UK head office in Canary Wharf, London.

On 7th December 1946, Eric’s twin brother, Dennis Aubrey, married Kathleen May who had served in Women’s Royal Naval Service (WRNS; popularly and officially known as the Wrens) during the War. On 3rd November 1947, I was born to them and subsequently named Eric Gordon in honour of my father’s brother.

Eric Gordon Gower (Nephew of Pte Eric Gower 14283861)
October 2022
Llangattock, Wales, UK

Cousin Eric Gordon Gower

Author and cousin, Eric Gordon Gower

Eric werd geboren op 81, St James’ Park, Royal Tunbridge Wells, Kent als zoon van Henry William Stuart Gower (1884-1973) en Edith Alice Geering (1887-1934) op 14 augustus 1923. Zijn identieke tweelingbroer werd gedoopt als Dennis Aubrey (1923-1997).

Het gezin telde zes kinderen, drie meisjes en drie jongens. Toen de tweeling 11 jaar oud was overleed hun moeder en hun oudste zus, Edith (toen 23 jaar oud) speelde een belangrijke rol in de opvoeding van de tweeling.

In september 1934 begonnen ze hun middelbare schoolopleiding aan The Skinners’ School, Tunbridge Wells. Dit was, en is nog steeds, een openbare jongensschool die leerlingen op 11-jarige leeftijd toeliet op basis van hun academische capaciteiten.

Ze voltooiden hun London University School Certificate en vertrokken in december 1939. Na het verlaten van de school gingen beide jongens werken bij plaatselijke filialen van de Midland Bank Ltd, nu onderdeel van de internationale bankgroep HSBC.

In 1941 werden beide tweelingen opgeroepen voor het leger. Dennis ging bij de Royal Navy en Eric bij het leger. Eric wordt lid van het 1e Bataljon, The Royal Norfolk Regiment dat op D-Day (6 juni 1944) in Normandië landt.

Van toen tot oktober 1944 vochten ze zich een weg naar Nederland. Eric sneuvelde in de strijd om de Moolen Beek tussen Overloon en Venraij, in Nederland, op 16 oktober 1944. Hij ligt begraven op de begraafplaats van de Commonwealth Graves Commission in Overloon.

Tot voor kort stond Eric’s naam niet op het Royal Tunbridge Wells Town War Memorial. Blijkbaar was zijn vader beledigd door de eis dat families moesten betalen om de namen van hun geliefden op het monument te laten zetten en daarom weigerde hij de “eer”.

Als gevolg van de belangstelling van verschillende lokale mensen voor het verhaal van Eric heeft de Borough Council echter een speciale plaquette op het monument aangebracht om Erics dienst en opoffering te herdenken.

Mijn vader wilde Eric op 14 augustus 1944 een zegelring geven als cadeau voor zijn 21e verjaardag. Door de scheiding van de twee broers, de ene aan boord van het schip en de andere in Nederland, is de ring nooit gegeven. Mijn vader heeft hem zijn hele leven gedragen. Toen hij in 1997 overleed, kreeg ik de ring en ik draag hem nu voortdurend – een constante herinnering aan de gebeurtenissen van 1944.

Eric’s naam staat op het oorlogsmonument in de Skinner’s School en in de St James’ Church, Royal Tunbridge Wells. Hij staat ook op de Royal Norfolk’s Roll of Honour die is opgenomen in de geschiedenis van het bataljon en op het nationale HSBC-monument in het hoofdkantoor in Canary Wharf, Londen.

Op 7 december 1946 trouwde Eric’s tweelingbroer, Dennis Aubrey, met Kathleen May die tijdens de oorlog bij de Women’s Royal Naval Service (WRNS; in de volksmond en officieel bekend als de Wrens) had gediend. Op 3 november 1947 werd ik bij hen geboren. Ik kreeg de naam Eric Gordon, ter ere van mijn vaders broer.

Eric Gordon Gower (neef van Pte Eric Gower 14283861)
Oktober 2022
Llangattock, Wales, UK

Neef Eric Gordon Gower